Sieć szpitali, reforma nie do pozazdroszczenia starostom

Jeśli szpital nie zostanie zakwalifikowany do sieci, to inwestycje dokonywane zarówno ze środków publicznych jak i kapitału prywatnego mogą się okazać niepotrzebne. Podmioty te będą mogły ubiegać się tylko o 9 proc. środków przeznaczanych na leczenie szpitalne, a zatem istnieje poważne zagrożenie, że blisko 400 szpitali straci kontrakt a ich pacjenci miejsce w kolejce na operacje lub porady specjalistyczne.

Jak tłumaczy Hamankiewicz nie mają się czym martwic np. powiaty, które posiadają szpital z 4 oddziałami (interną, ginekologią, pediatrią i chirurgię ogólną) na tzw. pierwszym poziomie referencyjności - bo te będą funkcjonować prawdopodobnie bez zmian. Gorzej, gdy taki sam szpital zostawiony na pierwszym poziomie referencyjności posiada izbę przyjęć i szereg innych oddziałów które dziś są przepełnione, jak: ortopedia, neurologia, laryngologia, okulistyka, psychiatria.

- Wówczas samorząd będzie się musiał stanąć do konkursu o pieniądze na te oddziały. 9 proc. pieniędzy, jakie zostaną na szpitale spoza sieci nie wystarczy na prowadzenie całej tej dzielności. Albo wiec zacznie się lobbing i przesunięcia takich szpitali na drugi poziom referencyjności albo likwidacja oddziałów, bądź – ale to tylko jak powiat będzie bogaty - dopłacanie do świadczeń na tamtych oddziałach – wymienia dalej prezes NIL.

Jego zdaniem nieuchronnie doprowadzi to do rejonizacji dla pacjentów, bo żaden starosta nie będzie fundował świadczeń mieszkańcom innego powiatu.

- Sytuacja takiego starosty będzie zresztą bardzo trudna w każdym scenariuszu. Jeśli zamknie oddziały - wyborcy nie wybaczą mu, że likwiduje szpital i zmusza ich do szukania lekarza i stania w długich kolejkach w innym mieście. Jeśli będzie dopłacał – rodzi się pytanie skąd ma na to brać pieniądze i to gigantyczne. W myśl ustawy straty ma pokryć organ założycielski – dodaje Hamankiewicz.

- Wprowadzenie reformy z taką siecią szpitali oznacza, że nie będzie zwiększonego finansowania w ochronie zdrowia. Dla tych samorządów, które już obecnie mają zadłużone szpitale to oznacza z kolei dalsze generowanie długu, czyli kolejne pieniądze z kasy JST. Bo samorządy to do tej pory cały czas NFZ-bis, czyli finansowanie służby zdrowia z innej kieszeni – komentuje Dorota Gałczyńska-Zych, dyrektor Szpitala Bielańskiego.

Co z pracownikami szpitali spoza sieci?

Już na samym początku prac nad nowelizacją związkowcy pytali, co będzie z pracownikami szpitali, oddziałów, które nie wejdą do sieci. Pytanie nadal pozostaje otwarte, a problem pracowników służby zdrowia dostrzegają też inne strony.

- Oddziały, które, mówiąc kolokwialnie, nie załapują się do sieci będą wymagały albo restrukturyzacji, albo likwidacji, co niestety niesie ze sobą konsekwencje dla pracowników. Pewno nie będą bezrobotni w ogóle, bo w tej branży pracowników jest ciągle mało, ale to nie będzie zatrudnienie w tym samym miejscu, może nawet nie w tym mieście, nie dla tych samych mieszkańców – podkreśla Gałczyńska-Zych.

Jak dodaje Andrzej Mądrala, wiceprezydent Pracodawców RP, prywatne szpitale obronią się jakoś przed zwolnieniami, bo wykonują świadczenia zdrowotne także komercyjnie, ale w przypadku szpitali publicznych w niektórych miejscowościach może dojść do „trzęsienia ziemi” na lokalnym rynku pracy.

- Przypomnę, wiele samorządów ma do dyspozycji tylko jeden szpital na swoim terenie, który bywa zresztą głównym miejscem pracy. Taki samorząd po prostu będzie miał ogromne problemy i nie wiem jak sobie poradzi. Mam nadzieję że samorządy się w tym momencie ockną i będą robić wszystko by ową reformę zatrzymać – twierdzi Mądrala.