"Gruba Kaśka" pracuje już 55 lat

Ostatnio awarii ulegają inwestycje zakończone kilka lat temu, tymczasem stojąca w nurcie Wisły „Gruba Kaśka” -  największa studnia infiltracyjna w Europie – pracuje skutecznie od 55 lat. Pomysłodawcami wybudowania studni zaopatrującej miasto w wodę pobieraną spod dna rzeki byli pracownicy warszawskich wodociągów, które otrzymały patent na to rozwiązanie.

• „Gruba Kaśka” jest najbardziej charakterystycznym obiektem Stacji Uzdatniania Wody „Praga”.
• Ma ponad 49 metrów wysokości, blisko 44 metry obwodu i jest połączona z terenem stacji 311-metrowym tunelem biegnącym pod Wisłą.
•  „Grubą Kaśkę” mieszkańcy Warszawy nazwali tak samo jak osiemnastowieczną studnię stojącą do dziś w pobliżu przystanków tramwajowych przy Pl. Bankowym.

Budowa „Grubej Kaśki” była jedną z najsłynniejszych inwestycji tamtych lat. Autorami koncepcji byli inżynierowie Włodzimierz Skoraszewski i Stanisław Wojnarowicz, ówczesny dyrektor MPWiK. Projekt zakładał konstrukcję studni próbno-eksploatacyjnej wraz z poziomo ułożonymi drenami, budowanymi w kesonie pod sprężonym powietrzem. W ówczesnych czasach była to metoda nowatorska. Inwestycję rozpoczęto w 1953 roku a woda z „Grubej Kaśki” po raz pierwszy popłynęła w warszawskich kranach we wrześniu 1964 roku.

Pobór wody spod dna Wisły odbywa się przy pomocy piętnastu drenów (perforowanych rur) rozłożonych promieniście wokół obiektu na głębokości ok. 7 metrów. Woda po procesie infiltracji przez naturalne złoże piaskowo-żwirowe, którym jest dno rzeki, trafia do wnętrza studni, skąd za pomocą pomp tłoczona jest do kolejnych etapów uzdatniania.

SUW „Praga” produkuje średnio 65 tys. metrów sześciennych wody na dobę, a strefa zasilania stacji obejmuje ok. 30 proc. powierzchni miasta.

W listopadzie 2015 r. proces uzdatniania SUW „Praga” został uzupełniony o nowoczesną technologię ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym, dzięki czemu wyraźnie poprawił się smak i zapach wody dostarczanej mieszkańcom.

Kalendarium

1950 r.

Inż. Włodzimierz Skoraszewski przedstawia koncepcję budowy ujęcia poddennego w Wiśle.

31 marca 1953 r. 

Rozpoczęcie budowy studni w nurcie rzeki w odległości 50 m od prawego brzegu Wisły, zagłębionej 31 m w dnie rzeki.

1954–1955 r. 

Przerwa w pracach budowlanych.

1960 r. 

Rozpoczęcie budowy tunelu łączącego studnię z prawym brzegiem Wisły.

Wrzesień 1964 r. 

Studnia infiltracyjna, zwana już powszechnie „Grubą Kaśką”, zostaje oddana do użytku.

Maj 1965 r. 

Uruchomienie Wodociągu Praskiego (obecnie SUW „Praga”).

1968 r.

Powstaje projekt urządzeń do płukania i spulchniania złóż filtracyjnych, tzw. „Chudych Wojtków”.

1969- 1970 r.  

Budowa ujęć uzupełniających nr 1 i 2.

1992 – 2002 r. 

Modernizacja stacji uzdatniania w ramach „Programu poprawy jakości wody”.

2013 r.

Rozpoczęcie prac budowlanych na terenie zakładu w ramach IV Fazy Projektu „Zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie ścieków w Warszawie”.

11.2015 r.

Uruchomienie stacji ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym

Podobał się artykuł? Podziel się!